نکته:
بنا به توصیه دوست بزرگوارم دکتر حمید درویشی مطالب کانال استانبول: خاطرات و شهر را در وبلاگ بازنشر خواهم داد. عمده این مطالب پیش از این در کانال جامع مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه السلام و صفحه اندیشه رومه فرهیختگان بازنشر داده شده اند.
لازم به ذکر است تمامی حقوق مطالب مربوط به فرصت مطالعاتی ام از هر جنس و سنخ و سطحی به مرکز رشد دانشگاه امام صادق علیه السلام تعلق دارد. دوستان دقت فرمایند.
برای اولین بار در مساجد اهل سنت نماز خواندم. رفتارشان برایم جالب بود.
در استانبول عامه مردم از مذهب شیعه اطلاعی ندارند. ت اش هم از شیعه انگاره ناسزاگویی به بزرگانشان را در ذهن خود دارند.
دستگاه حاکمه نیز در تلاش است شیعه را به صفویه متصل سازد. این امر جدای از آرمان امپراتوری عثمانی قرن ۲۱ حزب عدالت و توسعه نیست. آرمانی که در جستجوی رقبای خود، به تاریخ هم یورش می برد.
چه چیزی از ماه رمضان در ۲۴ ساعت نخست اقامتم در استانبول دیدم؟
بنرهای تبریک ماه رمضان از سوی شهرداری های مناطق مختلف استانبول، بنرهای تبلیغات مراکز خرید و فروش با عنوان تخفیف به مناسبت ماه رمضان، کاغذهای سر در مغازه های اغذیه فروشی با محتوای "افطار موجود است"، نمایشگاه صنایع دستی ترکیه در منطقه بی اوغلو از سوی شهرداری آن منطقه و افطاری های ساده ای که شهرداری ها هنگام اذان پخش می کنند.
اگر دقت کنیم بر روی دو نکته باید تمرکز کرد:
- شهرداری ها
- جشن انگاری رمضان
شهرداری:
شهرداری ها واقعا در زندگی شهری نقش دارند. از دولت ترکیه در روز اول سربازانش را دیدم که همه جا هستند به خاطر ترس از تروریسم. اما شهرداری ها در زندگی شهری استانبولی ها نقش بسیاری دارند. حضور دارند. شهرداری های استانبول دست آک پارتی (حزب عدالت و توسعه) است و به همین سبب بر رمضان به عنوان مفهوم هویتی اسلامی تاکید می کنند. شهرداری منطقه ای که ساکن آن شدهام در ابتدای منطقه نوشته: در سایه رحمت ماه رمضان زندگی می کنم.
جشن انگاری:
منظورم جنبه منفی آن است. بگو و بخند و بزن و بکوب و. بعله بزن و بکوب را عمدا گفتم. جشن انگاری ماه رمضان به سمت جُنگ انگاری آن پیش میرود. از سنخ جُنگ هایی که در بهمن ماه در سینماها و سالن های تئاترمان برگزار میشود و ربطی به بهمن ماه ندارد. اینجا حجم موارد مثبت ۱۸ اش را زیاد کن.
اما نکته نهایی:
حرمت ماه رمضان را مردم نگه میدارند؟
اصلا، ابدا
خوردن و نوشیدن و سیگار کشیدن و اندک پوشیدگی با حجم بسیار ساری و جاری است. دل آدم میگیرد. رمضان اینجا خلاصه شده در بنرها و تخفیف ها و جُنگ ها. خلاصه شده در اقدامات شهرداری ها. نامرد مردمان این حوالی بسیارند. .
چه چیزی از ماه رمضان در ۲۴ ساعت نخست اقامتم در استانبول دیدم؟
بنرهای تبریک ماه رمضان از سوی شهرداری های مناطق مختلف استانبول، بنرهای تبلیغات مراکز خرید و فروش با عنوان تخفیف به مناسبت ماه رمضان، کاغذهای سر در مغازه های اغذیه فروشی با محتوای "افطار موجود است"، نمایشگاه صنایع دستی ترکیه در منطقه بی اوغلو از سوی شهرداری آن منطقه و افطاری های ساده ای که شهرداری ها هنگام اذان پخش می کنند.
اگر دقت کنیم بر روی دو نکته باید تمرکز کرد:
- شهرداری ها
- جشن انگاری رمضان
شهرداری:
شهرداری ها واقعا در زندگی شهری نقش دارند. از دولت ترکیه در روز اول سربازانش را دیدم که همه جا هستند به خاطر ترس از تروریسم. اما شهرداری ها در زندگی شهری استانبولی ها نقش بسیاری دارند. حضور دارند. شهرداری های استانبول دست آک پارتی (حزب عدالت و توسعه) است و به همین سبب بر رمضان به عنوان مفهوم هویتی اسلامی تاکید می کنند. شهرداری منطقه ای که ساکن آن شدهام در ابتدای منطقه نوشته: در سایه رحمت ماه رمضان زندگی می کنم.
جشن انگاری:
منظورم جنبه منفی آن است. بگو و بخند و بزن و بکوب و. بعله بزن و بکوب را عمدا گفتم. جشن انگاری ماه رمضان به سمت جُنگ انگاری آن پیش میرود. از سنخ جُنگ هایی که در بهمن ماه در سینماها و سالن های تئاترمان برگزار میشود و ربطی به بهمن ماه ندارد. اینجا حجم موارد مثبت ۱۸ اش را زیاد کن.
اما نکته نهایی:
حرمت ماه رمضان را مردم نگه میدارند؟
اصلا، ابدا
خوردن و نوشیدن و سیگار کشیدن و اندک پوشیدگی با حجم بسیار ساری و جاری است. دل آدم میگیرد. رمضان اینجا خلاصه شده در بنرها و تخفیف ها و جُنگ ها. خلاصه شده در اقدامات شهرداری ها. نامرد مردمان این حوالی بسیارند. .
برگرفته شده از madadlou.blog.ir
چه چیزی از ماه رمضان در ۲۴ ساعت نخست اقامتم در استانبول دیدم؟
بنرهای تبریک ماه رمضان از سوی شهرداری های مناطق مختلف استانبول، بنرهای تبلیغات مراکز خرید و فروش با عنوان تخفیف به مناسبت ماه رمضان، کاغذهای سر در مغازه های اغذیه فروشی با محتوای "افطار موجود است"، نمایشگاه صنایع دستی ترکیه در منطقه بی اوغلو از سوی شهرداری آن منطقه و افطاری های ساده ای که شهرداری ها هنگام اذان پخش می کنند.
اگر دقت کنیم بر روی دو نکته باید تمرکز کرد:
- شهرداری ها
- جشن انگاری رمضان
شهرداری:
شهرداری ها واقعا در زندگی شهری نقش دارند. از دولت ترکیه در روز اول سربازانش را دیدم که همه جا هستند به خاطر ترس از تروریسم. اما شهرداری ها در زندگی شهری استانبولی ها نقش بسیاری دارند. حضور دارند. شهرداری های استانبول دست آک پارتی (حزب عدالت و توسعه) است و به همین سبب بر رمضان به عنوان مفهوم هویتی اسلامی تاکید می کنند. شهرداری منطقه ای که ساکن آن شدهام در ابتدای منطقه نوشته: در سایه رحمت ماه رمضان زندگی می کنم.
جشن انگاری:
منظورم جنبه منفی آن است. بگو و بخند و بزن و بکوب و. بعله بزن و بکوب را عمدا گفتم. جشن انگاری ماه رمضان به سمت جُنگ انگاری آن پیش میرود. از سنخ جُنگ هایی که در بهمن ماه در سینماها و سالن های تئاترمان برگزار میشود و ربطی به بهمن ماه ندارد. اینجا حجم موارد مثبت ۱۸ اش را زیاد کن.
اما نکته نهایی:
حرمت ماه رمضان را مردم نگه میدارند؟
اصلا، ابدا
خوردن و نوشیدن و سیگار کشیدن و اندک پوشیدگی با حجم بسیار ساری و جاری است. دل آدم میگیرد. رمضان اینجا خلاصه شده در بنرها و تخفیف ها و جُنگ ها. خلاصه شده در اقدامات شهرداری ها. نامرد مردمان این حوالی بسیارند. .
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
درباره این سایت